کد مطلب:129584 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
حنظلة بن اسعد شبامی
سماوی گوید: وی حنظلة بن اسعد بن شبام [1] بن عبداللّه بن اسعد بن حاشد بن همدان، همدانی شبامی بود، و بنی شبام تیره ای از همدان است.
حنظلة بن اسعد از بزرگان كوفه و مردی زبان آور و شجاع و قاری بود. پسری به نام علی داشت كه در تاریخ از او یاد شده است.
ابـو مـخـنـف گـویـد: هـنـگـام ورود امـام حـسین (ع) به كربلا حنظله نزد وی آمد و حضرت در روزهـای قـبـل از جـنگ نامه هایش را به وسیله او برای عمر سعد می فرستاد. چون روز دهم فرا رسید، خدمت امام آمد و اجازه میدان خواست. آنگاه پیش رفت و فریاد بر آورد:«ای قوم من بر شما از آنچه بر سر اقوام دیگر آمده است بیمناكم همانند قوم نوح و عاد و ثمود و كسانی كه پس از آنان آمدند. حال آنكه خداوند خواستار ستم بر بندگانش نیست. ای قـوم مـن از آن روز كـه یـكـدیـگر را به فریاد بخوانید بر شما بیمناكم. آن روز كه همگی پشت كرده باز می گردید و هیچ كس شما را از عذاب خدا نگه نمی دارد. و هر كس كه خدا گمراهش كند راهنمایی ندارد. [2] .
ای قـوم مـن حـسـین را مكشید كه خداوند همه شما را به عذابی هلاك كند و هر كه دروغ بندد نومید شود. [3] .
سـپـس امـام حسین (ع) فرمود: ای پسر اسعد! اینان پس از آن كه دعوت تو را به سوی حق نپذیرفتند و برای ریختن خون تو و یارانت برخاستند، مستوجب عذاب گشتند!
پس اینك كه برادران صالح تو را كشته اند، چه حالی خواهند داشت؟
گفت: فدایت شوم راست گفتی! آیا اجازه می فرمایید به سوی پروردگارمان برویم و به یارانمان بپیوندیم؟
فرمود: برو به سوی بهتر از دنیا و آنچه در آن است، به سوی جهان فنا ناپذیر!
حنظله گفت: سلام بر تو ای ابا عبداللّه، درود خدا بر تو و بر خاندانت باد؛ و خداوند ما و شما را در بهشت خویش یكجا گرد آورد!
امام حسین (ع) فرمود: آمین! آمین!
آنگاه، شمشیر كشیده به سوی مردم رفت و شجاعانه پیشروی می كرد و شمشیر می زد، تا آنكه یكباره به او حمله كردند و او را در میدان نبرد كشتند.
خدای از او خشنود باد. [4] .
زنـجـانـی گـویـد: ابـو مخنف گفته است:... هنگام فرود آمدن حسین (ع) در كربلا حنظلة بن اسـعـد شـبـامـی سـوی وی آمـد. امـام حـسـیـن (ع) در روزهـای قـبـل از جـنـگ نـامـه هـایش را به وسیله ی او برای عمر سعد فرستاد. چون روز دهم شد و همه یـاران حـسـیـن كـشته شدند و جز سوید بن عمرو بن مطاع خثعمی و بشر بن عمرو حضرمی باقی نـمـانده بودند به حضور حضرت رسید و سر و سینه اش را سپر تیر و نیزه و شمشیرها قرار داد. او اجازه میدان گرفت و در همان حال فریاد می زد... [5] .
در زیـارت نـاحـیـه مـقدسه بر وی چنین درود فرستاده شده است: سلام بر حنظلة بن اسعد شبامی. [6] .
حنظلة بن اسعد از بزرگان كوفه و مردی زبان آور و شجاع و قاری بود. پسری به نام علی داشت كه در تاریخ از او یاد شده است.
ابـو مـخـنـف گـویـد: هـنـگـام ورود امـام حـسین (ع) به كربلا حنظله نزد وی آمد و حضرت در روزهـای قـبـل از جـنگ نامه هایش را به وسیله او برای عمر سعد می فرستاد. چون روز دهم فرا رسید، خدمت امام آمد و اجازه میدان خواست. آنگاه پیش رفت و فریاد بر آورد:«ای قوم من بر شما از آنچه بر سر اقوام دیگر آمده است بیمناكم همانند قوم نوح و عاد و ثمود و كسانی كه پس از آنان آمدند. حال آنكه خداوند خواستار ستم بر بندگانش نیست. ای قـوم مـن از آن روز كـه یـكـدیـگر را به فریاد بخوانید بر شما بیمناكم. آن روز كه همگی پشت كرده باز می گردید و هیچ كس شما را از عذاب خدا نگه نمی دارد. و هر كس كه خدا گمراهش كند راهنمایی ندارد. [2] .
ای قـوم مـن حـسـین را مكشید كه خداوند همه شما را به عذابی هلاك كند و هر كه دروغ بندد نومید شود. [3] .
سـپـس امـام حسین (ع) فرمود: ای پسر اسعد! اینان پس از آن كه دعوت تو را به سوی حق نپذیرفتند و برای ریختن خون تو و یارانت برخاستند، مستوجب عذاب گشتند!
پس اینك كه برادران صالح تو را كشته اند، چه حالی خواهند داشت؟
گفت: فدایت شوم راست گفتی! آیا اجازه می فرمایید به سوی پروردگارمان برویم و به یارانمان بپیوندیم؟
فرمود: برو به سوی بهتر از دنیا و آنچه در آن است، به سوی جهان فنا ناپذیر!
حنظله گفت: سلام بر تو ای ابا عبداللّه، درود خدا بر تو و بر خاندانت باد؛ و خداوند ما و شما را در بهشت خویش یكجا گرد آورد!
امام حسین (ع) فرمود: آمین! آمین!
آنگاه، شمشیر كشیده به سوی مردم رفت و شجاعانه پیشروی می كرد و شمشیر می زد، تا آنكه یكباره به او حمله كردند و او را در میدان نبرد كشتند.
خدای از او خشنود باد. [4] .
زنـجـانـی گـویـد: ابـو مخنف گفته است:... هنگام فرود آمدن حسین (ع) در كربلا حنظلة بن اسـعـد شـبـامـی سـوی وی آمـد. امـام حـسـیـن (ع) در روزهـای قـبـل از جـنـگ نـامـه هـایش را به وسیله ی او برای عمر سعد فرستاد. چون روز دهم شد و همه یـاران حـسـیـن كـشته شدند و جز سوید بن عمرو بن مطاع خثعمی و بشر بن عمرو حضرمی باقی نـمـانده بودند به حضور حضرت رسید و سر و سینه اش را سپر تیر و نیزه و شمشیرها قرار داد. او اجازه میدان گرفت و در همان حال فریاد می زد... [5] .
در زیـارت نـاحـیـه مـقدسه بر وی چنین درود فرستاده شده است: سلام بر حنظلة بن اسعد شبامی. [6] .
[1] يـاقـوت حـمـوي در مـعجم البلدان، ج 3، ص 318؛ در تعريف شبام گويد: از جمله آنها حنظلة بن عبداللّه شبامي بود كه همراه امام حسين (ع) كشته شد.
[2] سوره غافر (40)، آيه هاي 30 و 33.
[3] سوره طه (20)، آيه 61.
[4] ابصار العين، ص 130 ـ 131.
[5] وسيلة الدارين، ص 134 ـ 135، شماره 40.
[6] بحار الانوار، ج 45، ص 73؛ و ج 101، ص 273.